به گزارش روراستی از ورودی صحن حرم مطهر رضوی که عبور می کنی وارد دنیایی می شوی که با دنیای بیرون خیلی تفاوت دارد.
در این دنیا هر قدمی که بر می داری حس می کنی امام رئوف تو را تحویل می گیرد و ما که سر تا پا تقصیر و غرق گناهیم عرق خجالت می ریزیم.
اما امید شفاعت داریم.
پس سلام بر تو ای هشت بهشت، تو را با سبزی گلدسته هایت و با هر بار تپیدن دلهایمان می شناسیمت.
می گویند حرم ات ای ضامن آهو جایی است که همه غم های دنیا از یاد می رود و تازه وقتی که می خواهی بروی دل کندن از آنجا سخت است!
جلوتر که می روی می گویی آقا فرسنگ ها راه را به عشق شما آمده ام اینجا، آمدم تا شفاعتم کنی، بار گناهم را سبک کنی، درد و رنجی بر دوش دارم که اگر این بار غم را بر روی کوه بگذارند کمرش خم می شود و می شکند.
بغضی نشسته در گلویش، آقاجان تنها تویی که درد را تسکین می دهی و غم را از تن می زدایی.
بغض گلو را می ترکد، آن قدر اشک می ریزد که همچون کبوتران صحن امام رضا (ع) سبکبال می شود.
جلوتر که می روی حس می کنی طراوت و نشاط و شادابی را در این مکان مقدس به تو ارمغان داده اند.
ساعت ها می گذرد تا از میان جمعیت حلقه زده به دور ضریح، بالاخره دست به ضریح می رسد آسوده می شوی. به خود گفته بودی وقتی روبروی امام قرار بگیری با او درد دل می کند اما حالا حرف دل را فراموش می کنی چون که تماشای یار بهتر از هر کار دیگری است.
انگار آقا تمام حرف های درونت را شنیده است بدون اینکه حرفی زده باشی در عین حال که به آرامش می رسی.
نسیم و باد خنک یک غروب تابستانی می وزد، پای خود را به حرم که می گذارد آب های حوض صحن امام رضا (ع) که از فواره به کنار حوض پاشیده می شدند، قسمتی از این آب به صورتش برخورد کرد خنکی این آب را تا عمق وجود حس کرد و چه بذل افشانی می کند این امام رئوف!
زائران از کنارش رد می شدند، هر کدام نشان دوست به همراه داشتند و به زیارتش می شتافتند.
خادمان را تماشا می کرد که با مهربانی صحن را جارو می زدند یا زائران را با لحنی مهربانانه راهنمایی می کردند، هرکسی با امام حرفی می زد به زبان خودش.
هر کجا که بروی دستانی پر از دعا و نجوای دل بر آسمان بی کران بلند شده است و با نام امام رضا (ع) دل و جان مصفا می شود.
آری چنین است پهنه دلبستگی بندگان به امام هشتم و رئوف.
این روزها حرم امام رضا (ع) مأمن و پناهگاه خیل عظیمی از عاشقان و دوستداران حضرش است امید که به ما نیز گوشه چشمی بیفکند.
و بار دیگر دهم ذی القعده از راه رسید و سالروز ولادت با سعادت هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت در ایران اسلامی که ارادت به این امام موج می زند و حتی اگر مشهد مقدس نباشی از راه دور هم تو را بی نصیب و بی جواب نمی گذارد.
گزارش از مریم رضایی