به گزارش روراستی ، سابقه ی نفوذ و دخالت های مکرر کاخ سفید در منطقه ی امریکای لاتین به ده ها سال قبل برمی گردد. منابع غنی اقتصادی مخصوصا منابع نفتی این کشورها، ایالات متحده را ترغیب می کرد تا به هر نحو ممکن درصدد محکم کردن جای پای خود در این منطقه باشد. شدت علاقه ی امریکا به مستحکم کردن پایه های نفوذ خود در کشورهای امریکای جنوبی را می توان در دفاع همه جانبه ی کاخ سفید از اپوزوسیون های دولت های ضد امپریالیست و مخالف با امریکا در کشورهایی نظیر ونزوئلا، بولیوی، کوبا و … مشاهده کرد. در سالهای اخیر گرایش های سیاسی ضد امریکایی در اکثر انتخابات های این منطقه توانسته بودند پیروزی مطلق را از آن خود کنند اما با این وجود کاخ سفید دست از تلاش نکشید و توانست با حمایت های مستقیم و غیرمستقیم خود، باعث پیروزی هواداران خود در انتخابات اخیر مجلس ونزوئلا گردد. در این انتخابات، که بامشارکت ۷۴٫۲۵ درصدی مردم روبرو بوده است،حزب راست گرای هیئت اتحاد دموکراتیک موفق به کسب ۱۰۷ کرسی شد و حزب حاکم جبهه سوسیالیست متحد ونزوئلا نیز ۵۵ کرسی از ۱۶۷ کرسی مجلس ملی این کشور را به دست آورد.

تا این زمان که تنها تکلیف ۲ کرسی از مجموع ۱۶۷ کرسی در انتخابات مجلس ملی ونزوئلا روشن نشده است ، ائتلاف نیروهای مخالف انقلاب بولیواری با کسب ۱۰۷ رأی، اکثریت قاطع آراء را به ‌دست ‌‌آورده‌‌اند و با همین آراء می‌توانند معاون رئیس‌جمهور و وزرا را استیضاح کنند و درصورت کسب ۵ رأی باقیمانده قادر به درخواست برای برگزاری رفراندوم به منظور برکناری رئیس‌جمهور و تغییرات درقانون اساسی انقلاب بولیواری نیز خواهند بود.

رسانه های امریکایی از مدت ها قبل از آغاز مهلت تبلیغات انتخاباتی، با هجمه های گسترده نسبت به دولت وقت به بدبین کردن مردم نسبت به آنان پرداخت. روش های امریکا در خصوص این امر کاملا مشابه فعالیت هایی است که در موارد پیشین در کشورهای دیگر انجام داده است. از جمله ی این اقدامات، اتهام تقلب نسبت به دولت بود. وابستگان و ایادی امریکا و همچنین مخالفین دولت ادعا کرده بودند که طبق نظرسنجی ها برنده ی مطلق انتخابات خواهند بود و اگر چنین اتفاقی نیفتاد قطعا در انتخابات تقلب صورت گرفته است. بدین ترتیب اذهان عمومی را هم پذیرای در اکثریت بودن خود کردند و هم به انتشار بدبینی سازمان یافته نسبت به رقبای خود در بین مردم پرداختند.(+)

از سوی دیگر، امریکا با تشدید فشارهای اقتصادی از طریق تحریم و همچنین با کاهش قیمت نفت که تکیه گاه اول اقتصادی ونزوئلا است این کشور را با چالش های عدیده ای مواجه ساخته و وانمود کردند دولت در سیاست های اقتصادی خود شکست خورده است. هواداران امریکا که مدت ها منتظر چنین فرصتی بودند در گام آخر خود با دست زدن به قتل های حساسیت زا و متهم نمودن دولت ضدامپریالیست به دست داشتن در آن ها میخ آخر را به تابوت پیروزی چاویست ها (طرفداران هوگوچاوز، رهبر انقلابی ونزوئلا) کوبیدند.

کارشناسان متعقدند مرگ چاوز نقطه ی آغاز تلاش های دوباره ی پیگیر و مستمر امریکا برای نفوذ در ونزوئلا بود زیرا وی به عنوان محور همبستگی جبهه ی ضد امریکایی در کشورش شناخته شده بود. با مرگ وی که در اثر سرطان و در سن ۵۴ سالگی (سه سال پیش) اتفاق افتاد نوعی تفرقه و چنددستگی در بین هوادارانش به وجود آمد که باعث تضعیف این جبهه در سالهای بعد و مخصوصا در انتخابات شد.

اما رسانه های وابسته به امریکا، پیروزی اپوزوسیون را نه دخالت کاخ سفید که اقتصاد بحران زده ونزوئلا تحت رهبری نیکلاس مادورو عنوان کردند! (+) شادی عجیب این رسانه ها از پیروزی اپوزوسیون در انتخابات مجلس ونزوئلا، گواهی بر این مدعا است که امریکا به خواسته های خود نزدیک شده است (+ و +).

منبع:۵۹۸