به گزارش”روراستی” روز خبرنگار که می شود دنبال واژه هایی می گردیم که این قشر زحمت کش جامعه را وصف کنیم، اما چه واژه ای قرار است توصیف خبرنگار را در بر بگیرد، خبرنگاران اسوه های صبر هستند با درد ها و غصه های مردم به ویژه مادران شهدا می گریند و با شادی کودکان دبستان می خندند.
خبرنگار می نویسد، از شادی، از غصه، از درد جامعه، از نداری خانواده ای هشت نفره و ۶۰۰ هزارتومان حقوق ماهانه و از فردی با دهها میلیون تومان حقوق ماهانه و صدهای میلیون تومان درآمد در سال.
او می نویسد و چیزی از قلم نمی اندازد، پیگیری می کند، در گرمای تابستان می سوزد و در سرمای زمستان دستانش از حرکت می ایستد اما با قلمش و نوشته هایش آنها را گرم می کند و مردم را دلگرم.
خبرنگار چتر حمایتی ندارد اما با قلمش حمایت می کند، تهدید می شود اما صبر می کند، توهین می شنود اما احترام می گذارد، آزرده خاطر می شود اما امید دارد.
او می نویسد به احترام قلمش صداقت را بر کلماتش جاری می کند و نشر می دهد، او می نویسد و تأثیر می گذارد، خبرنگار آستانه تحملش بالاست و با هر تشری نمی لرزد و با هر تهدیدی نمی رنجد فقط در خودش می ریزد اما راهش را ادامه می دهد.
خبرنگار انتقام نمی گیرد، مغرضانه عمل نمی کند، تخریب نمی کند، به مردمش فکر می کند، به جامعه ای که در آن زندگی می کند و دغدغه دارد حقی تضییع نشود فکر می کند، حق خودش ضایع می شود اما توان دیدن ضایع شدن حق مظلومی را ندارد.
او از کودکی که سر چهارراه آدامس می فروشد می نویسد، از مادری که فرزندش را در جاده ای غیر استاندارد از دست داده می نویسد، از دختری که در تأمین مخارج تحصیلش مانده و از پسری که پول ندارد ازدواج کند می نویسد.
او می نویسد از مسؤولانی که نه گفتن را بلد نیستند و به فکر راه انداختن کار مردم هستند و از مدیرانی که تنها با واژه «نه» زندگی می کنند.
او بدی ها را کمرنگ و خوبی ها را با تیتر درشت و پر رنگ می نویسد، امید ایجاد می کند و به قلمش احترام می گذارد.
و این گوشه ای از کار خبرنگار بود که بیان شد؛ حال با اینهمه توصیف خبرنگار چه واژه ای در وصف خبرنگار می توان بیان کرد جز واژه ایثار.
روز خبرنگار بر تمام خبرنگاران منصف و مومن و متعهد مبارک