به گزارش روراستی، يكي از مهم ترين خصوصيات انسان كه او را نسبت به ساير موجودات برتري مي دهد قدرت تكلم و سخن گفتن اوست. انسان مي تواند با به كارگيري كلمات و جملات احساسات و نيات دروني اش را بيان كند و ديگران را از آن آگاه نمايد. زبان بدن یا Body Language یکی از اجزای ارتباطات غیر کلامی است که در برقراری ارتباطات روزمره ما جایگاه بسیار پررنگی دارد. نحوه قرارگیری ما، حرکات بدن و دست به هنگام صحبت کردن، همه و همه در شکل دادن و تأثیرگذاری ارتباطات ما – علی‌الخصوص ارتباطات کلامی – نقش موثری دارند.

پروفسور آلبرت محرابیان استاد دانشگاه UCLA و کارشناس موضوعات روانشناسی با رویکرد ارتباطات کلامی و غیر کلامی معتقد است که میزان اثرگذاری ارتباطات ما از ۳ قسمت کلی تشکیل شده است. ۱٫ کلام ۲٫ لحن صدا ۳٫ زبان بدن. همانطور که می‌دانید بیشتر سخنرانان، متخصصان و افراد تمرکز خود را بر روی کلام می‌گذارند و توجه کمتری به لحن و زبان بدن خود دارند.

پروفسور محرابیان در تحقیق خود نشان داده که کلام کمترین میزان اثرگذاری را دارد و سهم آن فقط ۷٪‌ از ارتباطات است در حالی که لحن صدا ۳۸ درصد از اثرگذاری در ارتباطات را شامل می‌شود و ۵۵ درصد باقی مانده نیز سهم زبان بدن خواهد بود! یعنی یک سخنران یا مدرسی که پشت میز می‌نشیند و با لحن یکنواختی فقط حرف می‌زند فقط ۷ درصد از توان کل خود برای اثرگذاری را مورد استفاده قرار داده و این واقعاً فاجعه است زیرا بسیاری از افراد – نه فقط مدرسان – در ارتباطات خود این عوامل را نادیده می‌گیرند.

زبان بدن که امروزه به عنوان یک علم در دانشگاه ها تدریس میشود رابطه بسیار نزدیکی نیز با علم سیاست دارد. براي يك سياستمدار در سطوح عالي دولتي بسيار مهم است كه با برقراري ارتباط درست و استاندارد تعامل با ديگر هم رتبه هاي خود آشنايي داشته باشد. اغلب سياستمداران علاوه بر هنر سخنوري به معني استفاده درست و به جا از زبان گفتار به مهارت هاي مرتبط با زبان بدن هم مسلط هستند.

این امر در کشور ما نیز رواج پیدا کرده و سیاستمداران ایرانی نیز سعی کرده خود را مجهز به علم زبان بدن کنند. سیاست خارجه به دلیل اینکه بخش روابط با کشورهای بیگانه را در اختیار دارند بیشترین تلاقی را با زبان بدن داشته و به همین دلیل دیپلمات های کشورهای مختلف به طورمستمر با کارشناسان علم زبان بدن ارتباط دارند. اما در دولت یازدهم و به خصوص در رفتارهای دکتر ظریف وزیر امور خارجه کشور و رئیس جمهور مشاهده میشود که توجه به اهمیت و جایگاه به خصوص زبان بدن در رفتار و حرکات بدن وجود ندارد.

دست دادن در زبان بدن

فردی كه دستش را دراز كرده و سپس دستانش را به طریقی می‌چرخاند كه دستش بالا و كف دستش پایین قرار می‌گیرد، سعی در برتری‌جویی دارد و می‌‌خواهد تسلط و نفوذ خود را بيان كند. این نوع دست دادن اغلب اوقات در موقعیت‌های سیاسی و دیپلماتیك كاربرد دارد. اگر در عکس‌ها دقت کنید بیشتر دست‌ دادن‌های آقای ظریف و روحانی به خلاف این صورت بوده و کف دست ها به سمت بالا می باشد.

دست دراز شده و کف دست به سمت بالا دو اشتباه آقای ظریف در این تصویر

دست دراز پوتین با تغییر جهت کف دست به پایین جبران شده و نشان از توازن قدرت دارد

پا روی پا انداختن در زبان بدن

این اقدام البته با شرایطی خاص در عرف بین المللی بی احترامی محسوب نمی شود اما معمولا مقامات کشورها از آن خودداری می کنند. در این میان، اروپایی ها معمولا بلافاصله پس از نشستن، پای راست را روی پای چپ می اندازند. اما این عرف رایج است که در دیدارهای رسمی، مقامات پاها را کنار هم و با فاصله بسیار کم روی زمین قرار می دهند. طوری که به نظر بیاید پاها تقریبا جفت شده است.

توهین به ریس جمهور ایران در یک نشست دیپلماتیک

توهین به ریس جمهور ایران در یک نشست دیپلماتیک

طریقه صحیح نشستن دو طرف در دیدار های دیپلماتیک (نشستن دونفر در یک حالت)

طریقه صحیح نشستن دو طرف در دیدار های دیپلماتیک (نشستن دونفر در یک حالت)

منبع:598