یکی از ساختمان های عظیم متعلق به بهزیستی رفسنجان که در دهه ۶۰ قرار بود به عنوان شیرخوارگاه مورد استفاده قرار گیرد، متأسفانه رها شده و آهن آلات به کار رفته در آن به سرقت رفته و ساختمان در حال تخریب است.
به گزارش روراستی، یکی از ساختمان هایی که در رفسنجان و در محور منتهی به آرامستان ایجاد شده است و قرار بود از آن به عنوان شیرخوارگاه استفاده شود، بعدها به دلیل اینکه شیرخوارگاه در مرکز استان مستقر شد، این ساختمان رها شد.
متأسفانه علیرغم هزینه هایی که صرف این ساختمان شده است، بدون آنکه متولیان نسبت به آن دغدغه ای داشته باشند، مورد سوءاستفاده سارقان قرار گرفته و با دستگاه هوابُرش تمام ستون های این ساختمان را برش زده و به سرقت بردند در حالی که اگر مورد استفاده بهزیستی نبود می توانستند اجاره دهند تا مورد استفاده قرار گیرد و مبلغی که از محل اجاره آن به دست می آید به زخم کار مددجویان و سایر نیازهای بهزیستی زده شود.
در گفت وگویی که با عباس بلندی رئیس اداره بهزیستی شهرستان رفسنجان انجام دادیم، وی با اشاره به اینکه این ساختمان متعلق به بهزیستی است و حدود دهه ۶۰ قرار بود یک پروژه (شیرخوارگاه) ساخته شود که مشخص نیست چه اتفاقی افتاده که ادامه پیدا نکرده، ادامه داد: اما آهن آلاتی که در ساختمان بود چند سال قبل فروخته شد.
وی در خصوص سرقت بخشی از آهن آلات این ساختمان تصریح کرد: با توجه به اینکه در فضای پرتی بود یک بخش از ستون ها بریده شده که به اداره آگاهی اطلاع دادیم.
بلندی در خصوص عدم واگذاری آن به سایر نهادها یا بخش خصوصی به عنوان اجاره، گفت: ساختمانی نبود که به درد کسی بخورد. نگهبان هم داشته که یکی از آنان فوت کرده و یک نگهبان هم بازنشسته شده است. کسی فکرش را هم نمی کرد که ستون ها را برش دهند و به سرقت ببرند.
وی خاطرنشان کرد: متأسفانه مصالح به کار رفته در ساختمان هم بر اثر قدمت بالا فرسوده شده است و کارآیی ندارد.
رئیس بهزیستی رفسنجان از پیشنهاد دادن این زمین که حدود چهار هکتار است برای استفاده در طرح نهضت ملی مسکن به راه و شهرسازی خبر داد که برای مددجویان مورد استفاده قرار گیرد و افزود: زمین هایی که مازاد است را اعلام کردیم که تعیین تکلیف شوند.
اما گذشته از مطالبی که مطرح شد، در هر صورت بهزیستی باید زودتر از اینها به فکر واگذاری و بهره مندی از مزایای این ساختمان بود که اینگونه سرمایه بیت المال هدر نرود در حالی که این روزها مردم توان خرید یک متر زمین هم ندارند، در نتیجه نام اینگونه هدررفت بیت المال را جز فاجعه نام دیگری نمی توان گذاشت.
