روضه‌ای که معاون اول رئیس جمهور دیروز در رفسنجان خواند، سوز جگر را صد چندان می‌کند، آن جا که گفت: “زمانی که می‌بینم کارگری پنج ماه حقوق نگرفته، عذاب روحی و وجدانی می‌گیرم…”
به گزارش “روراستی ” به نقل از هجرت نیوز؛ این روزها برخی از سخنان دولتمردان وجدان آدمی را به درد می‌آورد و عنقریب دوست دارد بر سر ملتی که به روحانی رأی داده‌اند؛ نهیب زده و فریاد برآورد که این چه کاری بود با بی تدبیری انجام دادید و موجبات عذاب الیم و رنج و مشقت کسانی را فراهم آوردید که در بحبوحه دوران بازنشستگی باید پا روی پا می‌انداختند و اندوخته‌ها را با خیالی آسوده خرج این دوران می‌کردند؟!
دیروز معاون اول رئیس جمهور در آیین افتتاح فاز دوم کارخانه توسعه تغلیظ مجتمع مس سرچشمه رفسنجان، گفته است: زمانی که می‌بینم کارگری پنج ماه حقوق نگرفته، عذاب روحی و وجدانی می‌گیرم.
پیش از این هم وزیر نفت دولت تدبیر و امید، روز پرداخت یارانه را روز عذاب الیم نامیده بود و باز هم وزیر اقتصاد از پرداخت یارانه به عنوان مصیبت عظما یاد کرده است.
از همه مهم‌تر؛ برداشت رئیس دولت تدبیر و امید می‌باشد که پرداخت یارانه را از مشکلات اساسی کشور دانسته است و این مشکل همچنان جریان دارد.
با این اوصاف به نظر می‌رسد، ملت ایران بد جوری موجبات عذاب و رنج و تالم دولتمردان و خادمان خود را فراهم نموده است.
روضه‌ای که معاون اول رئیس جمهور دیروز در رفسنجان خواند، نیز سوز جگر را صد چندان می‌کند، آن جا که گفت: “زمانی که می‌بینم کارگری پنج ماه حقوق نگرفته، عذاب روحی و وجدانی می‌گیرم.”؛ من نمی‌دانم پنج ماه حقوق کارگر مستضعف و مستاجر و عائله‌مند چه ارزشی دارد که با انتقال آن به معاون اول رئیس جمهور، موجبات عذاب ایشان را فراهم می‌کنند؟!
هر چند این رویه را در سخنان دیگر دولتمردان نیز دیده‌ایم که در مواجهه با مشکلات فقط به اظهار تالم و ناراحتی بسنده می‌کنند در حالی که درمان، واجبتر از تائید درد و اظهار عذاب روحی است.