صبح روز اربعین این پیام برایم فرستاده شد: سی هزار دینار، رقمی بود که یزید به هر نفر اهل خواص داد و دینشان را خرید! هردینار چهار و نیم گرم طلا و هر گرم طلا 88 هزار تومان، به پول امروز نزدیک به 12 میلیارد تومان. اگه در ان زمان بودیم یار حسین می ماندیم؟!…
به گزارش روراستی؛ با خواندن این پیام به این فکر افتادم که در این زمانه که دینمان را به یک ماهواره تقریباً یکصد هزار تومانی فروختیم چرا در ان زمان با این همه پول ولیمان را نفروشیم!
اما با رفتن به مراسم عزاداری اربعین سالار شهیدان که در سراسر رفسنجان برپا بود، سخنورانی را دیدم و سخنانی را از ایشان شنیدم که گویا اینان همه دین شان را نه به درهم یزید بلکه به حمایت از شخصی که تمام قد در مقابل امام زمانشان ایستاده است خواهند داد.
در روز اربعین اباعبدالله(ع) به جای انکه با سخنانشان موجبات اصلاح جوانان و شناخت هرچه بیشتر ولایت به آنها را فراهم کنند، به جای انکه از اربعین بگویند و ولایت پذیری یاران امام، آنچنان سنگ آیت الله را به سینه می زنند و از کسی حمایت می کنند که حامی فتنه بوده است و پس از گذشت 5 سال از فتنه همچنان بر سکوت خود باقی مانده است که گویا فراموش کرده اند که مردم برای عزاداری در این مکان جمع شده اند.
لازم نیست بپرسیم که امام زمانمان را با پول معامله می کنیم یا نه! با کمی تفکر و چشم باز میتوان فهمید که فعلاً امام زمانشان را به شیخ محبوبشان معامله کرده اند.
گویا سخنان چند روزه ی شیخ در سفرش به رفسنجان بدجوری بر آنان اثر بخش بوده است که اینگونه بر روی منبر عزای اباعبدالله(ع) فریاد می کنند و همان گلایه های شیخ را بر زبان می آورند.