از سکوت اصلاح طلبان پیش از تودیع تا مظلوم نمایی هایشان پس از رفتن ملانوری

با رفتن ملانوری از رفسنجان، اکنون برخی اصلاح طلبان سکوت خود را شکسته و با مظلوم نمایی خود مخالفت از رفتن ملانوری را اعلام می کنند.

به گزارش “روراستی” از چندین روز قبل از رفتن ملانوری از رفسنجان زمزمه هایی مبنی بر رفتن فرماندار ولایی، انقلابی و اعتدال گرای شهرستان رفسنجان به گوش می رسید و البته شنیده هایی هم حاکی از موافقت برخی سران اصلاح طلب در شهر به دلیل عدم همسویی ملانوری با مواضع شدیدشان در برابر طیف مخالف نیز وجود داشت که البته با وجود برخی صحبت هایی که از گوشه و کنار از این سران می شنیدیم این مخالفت اصلاح طلبان با ملانوری به واقعیت نزدیک است.

تغییر در سکان مدیریت اجرایی شهرستان به سرعت باد و بدون توجه به خواست مردم و برخی مسؤولان انجام شد و اصلاح طلبان همان هایی که منتظر رفتن ملانوری بودند و هر روز با وجود این انتظار برایشان سخت تر می گذشت، یا دست به قلم شده و لب به اعتراض گشودند که چرا ملانوری رفت یا مواضع دیگری که همراه با مظلوم نمایی بود را مطرح می کنند و در فضای مجازی انتشار می دهند.

شاید دلیل آن قرار نگرفتن فرد مورد دلخواهشان بر مسند است.

اکنون سئوال اینجاست؛ چرا زمانی که برخی مسؤولان شهر خواستار ثبات مدیریتی شهرستان بودند کلامی از مظلوم نماهای امروز در تأیید صحبت های آن مسؤولان شنیده نشد و سکوت که همان علامت رضایت از رفتن است را اختیار کردند.

ملانوری این روزها گویی از جایی دلش شکسته بود در جلسات حضور داشت، به طوری که در جلسه ای کار کردن بیشتر را موجب تخریب افراد عنوان کرد او پشتش از سوی برخی اصلاح طلبان خالی مانده بود و بر خلاف میل مردم این شهرستان که ذره ای از او نارضایتی نداشتند، از رفسنجان به مرکز استان رفت تا ادامه خدمت دهد.

ملانوری در روز تودیعش دائما بر وحدت گروهها تأکید داشت و این تأکیدات او مسلّما برای طیف مقابل دولت نبود بلکه حکایت از زخمی داشت که از برخی افراد طیف موافق خورده بود و تا آن روز هرگز زبان بر گفتن آن نگشوده بود و دیگر هم نخواهد گشود، او تنها وحدت را عامل موفقیت و پیشرفت شهرستان می دانست که در این سه سال و نیم حضورش آن را ثابت کرده بود.

البته فشارهایی که از سوی برخی هم طیفان ملانوری بر وی بود احساس می شد اما رسالت ملانوری خدمت بدون توجه به منافع شخصی و حزبی اش بود که همین امر موجب ناراحتی برخی تندروهای اصلاح طلب می شد.

این مظلوم نمایی های ساکتین پیش از تودیع، مانند حنایی است که دیگر رنگی ندارد و به شعور مردم و سیاسیون نباید توهین کرد.
در پایان یادآور می شویم این جریان که تا دیروز عملکرد اصولگراها را بدلیل انتصاب مدیران غیر بومی و تضعیف نیروهای بومی نقد می کردند و عیب می‌دانست (که انتقاد واردی هم بود) در کمال ناباوری طی روزهای گذشته سکان مدیریت دو بخش مهم و تعیین کننده شهر را به نیروهای غیر بومی سپرده اند در حالی که در بین نیروهای اصلاح طلب بومی افراد با تجربه، لایق و متخصص و متدین زیادی وجود دارد.