در ورای این صحبت این نکته عیان می گردید که در دوران هشت ساله مدیریت احمدی نژاد بر مسند قدرت سیاستی کشور عزت ایرانیان در فضای بین الملل لکه دار شده است. شاید این تحلیل خالی از واقعیت های عینی نباشد اما به هرسوی انگشت نگاری از ایرانیان در هنگام سفرهای خارجی از سوی کشورهای غربی و عربی صورت گرفته بود و این روند هر چند با پاسخ مشابه دستگاه دیپلماسی وقت روبه رو شد اما واقعیتی تلخ در چند سال گذشته بود.
زیست سیاسی چند سال اخیر دکتر حسن روحانی در حوزه دیپلماسی بوده و اوج آن به پرونده هسته ای و پذیریش دو سال تعلیق هسته ای ایران باز می گردد. از این رو دور از ذهن نیست که ایشان به مسائل سیاست خارجی بیش از سایر عرصه های داخلی اشراف داشته باشند و از اولویت های سیاسی وی اعتبار وعزت به پاسپورت ایرانی را یکی از دغدغه های ذهنی خود بدانند.
بعد از ریاست جمهوری هم روند مدیریت کشور و نوع برخورد و تعامل او کامل نشان داد که دیپلماسی،سیاست خارجی، رایزنی و مذاکره جزئی از وجود او شده است.در مدت چند ماهه ریاست وی بیشتر فضای ذهنی دولت مردان و جامعه معطوف به سیاست خارجه بوده است تا اقدامات اجرایی حساب شد در داخل.
به هر صورت دکتر روحانی مدعی بود که می تواند عزت از دست رفته را به ایرانی و ایرانی بازگرداند و نسخه او هم نه در داخل و نه در توانمند سازی اقتصاد کشور و حتی نه در اتکا به نیروهای داخلی بود بلکه در گفتگو با غربی ها تحقق می یافت.
حال چند وقتی است که دولت نماینده خود را به سازمان ملل معرفی کرده است و از دولت امریکا برای ویزای وی رایزنی کرده است، اما جواب امریکایی ها در مقابل درخواستم دولت دکتر روحانی برای ویزا سفیر دائم ایران در سازمان ملل یک «نه» معنا دار است.
گویا تدابیر دولت برای بازگشت عزت به پاسپورت های ایرانی در پشت درهای بسته به در بسته خورده است! از این رو باید اعتراف کرد که اگر عزت یک دولت به اعتبار پاسپورت های او بود امریکایی های عزت دستگاه دیپلماسی کشور را به سخره گرفته اند.
هر چند که امید است دولت تدبیر و امید راهی بیاندیشند و در مذاکرات خود در گام های نهایی این مسئله را هم ختم به خیر کنند اما در نهایت باید گفت: جناب روحانی عزت را به پاسپورت دیپلمات تان بازگردانید ما بقی مردم پیش کش!