دانش آموز یکی از مدارس رفسنجان با گله مندی از رفتار دور از مهر ومحبت معلمان مدرسه خود گفت: امروز مرا به استفاده از تیغ مشترک مجبور کردند که اگر این کار را نمی کردم پرونده ام زیر بغلم بود واخراج می شدم

به گزارش خبرنگار روراستی با توجه به اینکه جامعه ما اسلامی  است و رفتارها از مدارس بیش از هر جای دیگر در بچه ها تاثیر می گذارد متاسفانه شاهد برخی رفتارهای غیر اخلاقی  ودور از انصاف از سوی برخی مسئولان مدارس هستیم.

چنگ زدن به موهای یک دانش آموز در یک دبستان به خاطر بلند گذاشتن موهایش ، زد وخورد معلم دیگر با دانش آموزان ورفتارهای نامناسبی که در شان یک معلم که در جامعه اسلامی ایران درس می دهد دور از انسانیت است.

دانش آموز یکی از مدارس شهر رفسنجان امروز می خواست که درد ودلش به گوش همه به ویژه مسئولان ارشد آموزش وپرورش شهرستان رفسنجان برسد.

این دانش آموز گفت: بارها به خاطر رفتارهایی که دانش آموزان می کنند درگیری های لفظی یا فیزکی بین معلم ودانش آموز صورت می گیرد اگر معلم ها با دانش آموزان مهربان بودند و رفتار بهتری داشتند شاید لج ولجبازی در مدرسه ای صورت نمی گرفت همه دانش آموزان با معلمان خود رفاقت داشتند .

این دانش آموز افزود: امروز در مدرسه من را مجبور به کاری کردند که خودم می خواستم از مدرسه رفتن منصرف شوم ودیگر هرگز راه تحصیل را ادامه ندهم.

او که اندکی به اصطلاح جوانان امروزی خط ریش داشته  ، مورد تهدید مسئولان مدرسه اش قرار گرفته بود.

وی اضافه می کند : من را به محلی در مدرسه که شبیه حمام است بردند و خواستند با تیغی که همه دانش آموزان خاطی از آن استفاده می کنند برای حذف خط ریشم استفاده کنم.

وی گفت : اگر من هر کار بدی هم در مدرسه کرده بودم از معلم ها توقع نمی رود که این عمل غیر بهداشتی را از من بخواهند که انجام دهم اگر می گفتند فردا خط ریش نداشته باش من حتما در خانه این کار را انجام می دادم.

این دانش آموز تصریح کرد: در مدرسه ما همه نوع دانش آموزی از هر نوع خانواده ای وجود دارد ،اگر یکی از دانش آموزانی که از این تیغ استفاده کرده بودند بیماری خطرناکی داشتند وبه من منتقل می شد چه کسی جوابگو بود.؟

… به راستی جواب این دانش آموز را چه شخص یا اشخاصی  خواهند داد واگر خدایی نکرده در آینده ، بیماری دامن گیر این دانش آموز شود آیا کسی می تواند جبرانش کند.؟

نام دانش آموز و یا نام مدرسه مهم نیست بلکه در زمینه تربیت معلمانی که به عنوان معلم پرورشی یا ناظم و یا در هر سمت دیگری که هستند قبل از آن که وارد مدرسه ای می شوند بیش از هر مسئولیت دیگری باید کار شود زیرا مردم به امید امانتدار بودن معلمان ، فرزندان خود را به مدارس می فرستند.