به گزارش روراستی به نقل از وبلاگ میثم تمار،امروزه ما در کشوری زندگی می کنیم که مسئولین آن از نداشتن سرمایه در این کشور فریاد می زنند و مگویند که تمام حسابها خالیست ، با تمام این حرفها همایشهایی برگزار می شود که هزینه آنها سر به فلک می زند ، حقوق تمام کارمندان پرداخت،هزینه های سفرها خارجه داده و در هر ماه یارنه مردم به حسابشان واریز می شود و هزارن هزینه دیگر.
نمی دانم که این هزینه ها از کجا پرداخت می شود حتماً این همه پول را دارند از کشورهای همسایه قرض می گیرند و یا شاید هم از جیبشان تمام مخارج را پرداخت می کنند تا دوباره وضع دولت خوب شود و بتوانند آن را به جیب مبارکشان برگردانند .قابل ذکر است کشور ما یک کشور بدون سرمایه می باشد که به طور غیبی اداره می شود و مسئولین هم نمی دانند این هزینه ها از کجا و توسط چه کسی یا چه کسانی پرداخت می شوند.
آنها به تازگی به این مهم هم دست پیدا کردند که می توان این امدادهای غیبی را به کمک دیپلماسی افزایش داد آن هم به هر قیمتی، آقایان در این فکرند که رابطه خارجی را حل نموده و سپس پایشان را روی هم بگذارند و به تماشای حل تمام مشکلات بنشینند، ایشان فراموش کردند که داخل کشور نیاز به مدیرت دارد حتی اگر که تمام تحریمها هم برداشته شوند؛ باز باید انسانهای پر توان وجود داشته باشند تا بتوانند کشور را به قدرت بزرگ دنبا تبدیل کنند اما می بینیم آقایان می خواهند بله گوی کشورها بیگانه باقی بمانند وهمیشه درجا بزنند.
بدانید برای اینکه به تمدن برسیم باید قدرتمند باشیم و گرنه هرگز نخواهیم توانست زمینه ساز ظهور باشیم و برای اینکه بتوانیم به آن قدرت برسیم باید تحمل سختیها را نیز داشته باشیم ، البته مردم تحمل دارند اما بعضی از مسئولین!!!