بی‌آبی دوساله در منطقه نوق علیا از توابع شهرستان رفسنجان در فصل برداشت پسته کشاورزان را با چالش بزرگی مواجه کرده است و مسؤولان هم فکری برای این قشر زحمتکش نمی‌کنند.
به گزارش روراستی، مدت زیادی است که منطقه نوق به‌ویژه پنج روستای مهدی‌آباد، شجاع‌آباد، علی‌آباد، قائمیه و ده‌بالا با بحران بی‌آبی مواجه‌اند و اهالی این منطقه برای رسیدن صدایشان به گوش مسؤولان به هر دری زدند؛ اما هیچ دری برایشان باز نشد.
سال گذشته تنش آبی بسیار بالایی در شهرستان رفسنجان داشتیم و این موضوع در این منطقه بیش از بیش بود و هر بار مسؤولان قول و وعده‌هایی دادند تا فقط سرو صدای اهالی ناراضی بخوابد.
چاهی که قرار بود برای منطقه حفر شود، توسط عده‌ای پر شد و مسؤولان هم بی‌خیال شدند، اما قول دادند آب روستاها را هرطور شده تأمین کنند.وعده‌هایی که بیشتر انتخاباتی بود و کسی دلسوز این مردم شهیدپرور و پرتلاش نبود؛ چراکه عملی‌شدن این وعده‌ها عمر کوتاهی داشت و دوباره همان درد و رنج همیشگی مردم که تمامی هم ندارد.
به فصل پسته‌ها رسیدیم و علاوه بر رنج کاهش محصول در برابر هزینه‌های بالای تولید، بی‌آبی رنج بزرگتری روی دل کشاورزان گذاشته و مجبورند آب از چاه‌موتورها با سختی حمل کنند و وارد مخازن کرده تا برای شست‌وشو و فرآوری پسته استفاده کنند.
یکی از اهالی علی‌آباد هم با یک کار خیر بزرگ استخری که برای کشاورزی داشته را از آب چاه‌موتور شخصی خود پر کرده و شیربرداشت هم گذاشته است تا کشاورزان و سایر مردم بتوانند راحت تر آب بردارند.
اما با این روش‌ها، فرآوری پسته زحمتی دوچندان دارد و اهالی از بدقولی‌های مسؤولان شاکی و دلخورند.
متأسفانه دو شب گذشته یکی از اهالی روستای علی‌آباد هنگام پرکردن مخزن آب، پایش لیز خورده و به پایین سقوط می‌کند و دچار ضربه‌مغزی می‌شود.
وی که ضربه شدیدی به سرش وارد شده بود نتوانست تحمل کند و امروز صبح جان خود را از دست داد، شاید اگر روستایشان و داخل خانه اش آب داشت او مجبور نبود به خاطر ذخیره آب جان خود را از دست بدهد و خانواده‌اش داغدار شود.
این سختی‌ها، مشکلات و نارضایتی مردم می‌طلبد مسؤولان بیدار شوند و بدون آوردن بهانه‌های نابه‌جا فکر اساسی برای آب این منطقه در همین زمانی که آب برای کشاورزان بیش از پیش حکم طلا دارد، بردارند و سیاست را از خدمت به مردم جدا کرده و جهادگونه وارد عمل شوند و جلوی وقوع حوادث تلخ دیگر را بگیرند.
امسال مردم نوق باز هم با سختی و کم‌آبی دومین محصول ارزآور کشور را برداشت کردند و با کم‌آبی و بی‌آبی با سختی فراوان کنار آمدند و هنوز برداشت محصول در این منطقه ادامه دارد؛ اما مسؤولان آیا می‌توانند در برابر وجدان خود و کم‌کاری‌هایشان پاسخگو باشند؟
انتهای پیام/