رسالت ما، نه تشویش است و نه تخریب؛ بلکه «تعهد به حقیقت» است.

به گزارش روراستی، قلمی که سنگینی اش را تحمل می‌کنیم؛ رسالت خبرنگار در میانه دو اتهام نه تشویش است و نه تخریب؛ بلکه «تعهد به حقیقت» است.

گاهی به نظر می‌رسد خبرنگار بر سر یک سه‌راه ایستاده است:

· اگر از کاستی‌ها و نارسایی‌ها بنویسد، برچسب «تشویش اذهان عمومی» بر پیشانی‌اش می‌خورد.

· و اگر صدای مطالبات به‌حق مردم باشد، متهم به «پوشش برای تخریب مسئولین» می‌شود.

پس در این میانه، راه سوم کجاست؟ قلم را باید بر کدام سو بچرخانیم؟

پاسخ، نه در سکوت است و نه در تخریب. پاسخ در بازگشت به سرچشمه‌های رسالت این حرفه است.

رسالت ما، نه تشویش است و نه تخریب؛ بلکه «تعهد به حقیقت» است. تعهدی که سه رکن اصلی دارد:

۱. روایتگری بی‌طرف، اما نه بی‌تفاوت: ما مانند آیینه‌ای بی‌طرف هستیم که آنچه را می‌بینیم، منعکس می‌کنیم. اما در انتخاب سوژه و انعکاس صدای محرومان، بی‌تفاوت نیستیم. بی‌طرفی به معنای نادیده گرفتن حقایق نیست، بلکه به معنای عادلانه بودن در انعکاس آن‌هاست.

۲. نظارت بر قدرت، نه جنگ با آن: کارکرد دیده‌بانی ما، دشمنی با قدرت نیست، بلکه کمک به سلامت جامعه و بهبود حکمرانی است. یک جامعه سالم نیازمند نهادهایی است که در معرض نقد و نظارت باشند. سکوت در برابر خطا، خیالی بزرگ‌تر از “تشویش” است.

۳. استناد به سند، نه احساس: سلاح ما در برابر این اتهامات، “سند” است. هر گزاره‌ای باید بر پایه آمار رسمی، اسناد قابل استناد و گفته‌های شناسنامه‌دار بنا شود. وقتی گزارش ما انباشته‌ای از پرسش‌های مستند و منطقی است ، اتهام “تخریب” بی‌معناست.ضمن اینکه هر مطالبه ای که از طرف مردم در این سایت انتشار داده می شود به همان اندازه یا بلکه بیشتر جوابیه هم برای مسئولین محفوظ می‌باشد.

در پایان، ما سنگینی این قلم را به جان می‌خریم.زیرا باور داریم که “تشویش” واقعی، در پنهان‌کردن حقایق رخ می‌دهد و “تخریب” حقیقی، نادیده گرفتن مطالبات مردم است. رسالت ما نوشتن است؛ که برای اصلاح و نه برای ترساندن، که برای آگاه کردن است.

این قلم، اگرچه گاهی می‌لرزد، اما از حرکت بازنمی‌ایستد. زیرا که می‌داند پشت سرش، نگاه مردمی است که حقشان است بدانند.

برچسب ها:
انتقاد خبرنگار قلم مطالبه گری