داوود کیوان بازیگر سینما و تئاتر ایران گفت: در تئاتر ورهم شور ناگفته های مرگ بیان شد.

داوود کیوان در گفتگو با خبرنگار روراستی افزود: مرگ جزء زندگی همه ی انسان هاست و هر کس که در مجلس ختم هر انسانی شرکت می کند در خصوص جنگ و دعوا های نزدیکان میّت بر سر این که میّت در کجا به خاک سپرده شود یا بدون غرض در دعوتنامه (اعلامیه های تدفین)اسم شخصی از قلم بیافتد و غیره چیزی متوجه نمیشود و خانواده ی مرحوم انگار اینکه بایستی صورت خود را در برابر مهمان با سیلی سرخ نگه دارند.
وی تصریح کرد: این تئاتر ور هم شور مثل فیلم سینمایی مهمان مامان (ساخته ی آقای مهرجویی) است که در حیاط کوچک چندین خانواده به کار های خود می پردازند.
کیوان کار تئاتر و بازیگری را در مدارس شروع کرده است و در سال های 60 در جنگ تحمیلی برای سربازان نئاتر بازی میکرد، و پس از آن در تهران با بابک نوری آشنا شد که اندیشه ی جوان و شور و شوق بالایی داشت.
وی ادامه داد: تا اینکه نمایش آرزو های راه راه در کرمان را اجرا کردیم که بابک نوری در همان جا از من قول همکاری برای بازی در تئاتر ور هم شور در رفسنجان را گرفت.
وی گفت: وقتی در رفسنجان به سالن افصح هجری برای تمرین آمدم، بچه های این تئاتر را با شرایطی سخت دیدم.همه جا خاکی بود و انگار صحنه ی جنگ برایم تداعی میشد چرا که گروه منتظر دکور ساز نبودند و تک تکشان برای ساخت دکور همکاری میکردند، این گروه طراح لباس نداشت،در هر تئاتری طبق انجمن تئاتر بودجه هایی از هنر نمایش برای لباس بازیگران به طراح لباس میدهند اما اینجا اینطور نبود!!!
کیوان گفت: همچنین گریمور نبود و خود بچه ها خود را گریم میکردند که مرا یاد بچه های بسیجی در دوان جنگ  می انداخت که هر کدام کار خود را به نحو احسن انجام میدادند.بهترین درس من از این تئاتر این بود که اگر کسی دستمان را نگرفت خودمان با یا علی گفتن شروع کنیم و کارمان را انجام دهیم.