جناب رئیس جمهور حداقل می بایست بار این توهین ها و تهمت ها را از سوی اطرافیان خود کاهش دهد تا تشکیک اذهان عمومی نسبت به سخنان شخص رئیس مانع از واقعیت پنداری آنها نشود.
به گزارش روراستی، شب گذشته صحبت‌های جناب رئیس جمهور محترم از رسانه ملی پخش شد. سخنانی که آغشته از عذرخواهی بدلیل سوء تدبیرها و عملکردهای نادرست دولت در حوزه های مختلف بود. یکی از این حوزه ها ، اقتصاد و توزیع سبد کالا بود که به زعم بسیاری حقارت ملت را در برابر دیدگاه جهانی به نمایش گذاشت. روحانی در بخشی دیگر از سخنان خود با وجود اینکه پیش از این به صراحت منتقدین ژنو را عده ای بی سواد خطاب کرده بود، با چرخشی ۱۸۰ درجه، انتقاد را خوب دانسته و از منتقدین استقبال کرد.
به هر حال این نوع صحبتها آن هم از سوی شخص اول اجرایی کشور، اگر واقعی باشد بسیار تحسین برانگیز است اما نگاه تشکیک هنوز به این صحبتها جای خود را در میان ملت حفظ کرده است. شک و تردید به واقعی بودن این سخنان از آنجایی نشات می گیرد که دولت تنها شخص رئیس جمهور نیست و دایره ای عظیم از حلقه مشاوران، معاونان، وزرا و… را در بر می گیرد که توهین به ملت و منتقدین دولت به یک امر بدیهی در اظهارنظر این افراد تبدیل گشته است.
محمود سریع القلم که با مشاورتهای خود دولت را همراهی می کند گاه گاهی با زبانی آلوده به توهین و افتراء به ملت در مقابل تمام منتقدین قد عَلَم می کند. وی درباره اعلام نظر مردم راجع به قطعنامه ژنو می گوید: “تربیت عقلی در خانواده ما که بسیار ضعیف است نمی گوییم نیست، در مدرسه که خیلی جایگاه ندارد، در صحنه عمومی و رسانه ها هم که نیست. خیلی طبیعی است که من غریزی، احساسی و پوپولیستی تربیت بشوم. صدا و سیما هم که چقدر به این جریان کمک می کند، می رود از یک لبو فروش می پرسد نظر شما درباره برنامه هسته ای چیست؟، این خیلی اثر می گذارد. یا یک راننده تاکسی که از ۵ صبح تا ۱۲ شب باید در این خیابان ها بدود تا هزینه ۳ بچه دانشجویش را درآورد، سر چهارراه از او می پرسند که نظر شما درباره برنامه هسته ای و مذاکرات ژنو چیست؟ او چه دانشی دارد که یک واکنش منطقی به این سوال بدهد”!
مشاهده می شود که در یک بند از سخنرانی محمود سریع القلم، به خانواده ایرانی، تربیت عقلی آن، مدرسه، صحنه عمومی، رسانه ها، صداوسیما، قشر قابل احترام لبوفروش و راننده تاکسی انواع و اقسام توهین های خاص اعتدالیون مطرح می شود.
مدتی بعد، اکبر ترکان، مشاور ارشد شیخ حسن روحانی و ابوالمشاغل دولت یازدهم، که یدطولایی در توهین به اقشار مختلف و بیان سخنان شاذ و عجیب دارد، به صورت کاملاً شفاف نیمی از مردم را مدافع بی قانونی می داند و مدعی می شود: “شما فکر نکنید که یک نفر در مملکت وجود دارد که می‌گوید من قانون را قبول ندارم بلکه این یک جریان مشخص بود که می‌گفتند ما قانون را قبول نداریم. اکنون ۴۹/۵ درصد آرا را شامل می‌شوند. این ۴۹/۵ درصد آرا کسانی بودند که در مقابل جریانی که مقابل قانون ایستاد سکوت کردند. این ۴۹/۵ درصد سکوت کردند و نگفتند که تو بی‌جهت فکر کردی که می‌توانی قانون را قبول نداشته باشی”!
او البته قبل از این یکبار دیگر به کسانی که فردی غیر از کاندیدای منتخب را دارای صلاحیت بیشتری برای ریاست جمهوری دانسته و به او رای داده بودند، را اینچنین مورد نوازش قرار می دهد که: “مردم در ۲۴ خرداد به افراط، تفریط، خشونت، خودرأیی، تک‌رأیی، عدم مشورت و عدم تدبیر رأی ندادند و به اعتدال، تدبیر و عقلانیت رأی دادند”!
مفهوم عبارات بالا از دیدگاه آقای مشاور آن است کسانی که به روحانی رای نداده اند دارای خصوصیات فوق هستند و همچنین، همه آنها بی قانون هستند و می گویند ما قانون را قبول نداریم. اگرچه برای این همه توهین و سخنانی که قطعا بار حقوقی دارد، پاسخ های کوبنده ای وجود دارد که حداقل طی ۴ سال گذشته تاکنون مشخص شد چه کسی قانون را قبول ندارد و چه کسانی، بلافاصله پس از اعلام شمارش آرا، به رییس جمهور منتخب مردم تبریک گفتند، اما این نوشتار تنها در پی آن است تا لیست توهین مدعیان اعتدال به مردم را مورد واکاوی قرار دهد و پاسخ ها را برای فرصت دیگری وامی نهد.
بازتاب دو جمله فوق از دو مشاور رییس دولت یازدهم هنوز تمام نشده بود که نوبت به جناب معاون اول رسید تا او نیز دست در چنته خود کرده و توهین جدیدی را نثار منتقدین کند. اسحاق جهانگیری با اشاره به اقدامات دولت در موضوع سیاست خارجی و قطعنامه مرده ژنو گفت: “مخالفت‌هایی که در این زمینه انجام می‌شود از روی حسادت است و برخی می‌گویند چرا این کار را ما انجام ندادیم”!
در هر صورت این صحبتها که عمدتاً از روی ضعف بینش و دانش اطرافیان رئیس جمهور در حیطه موضوعات مختلف زده می شود، چهره دولت اعتدال که میانه روی و پذیرش انتقاد شعارش بود را تخریب و وجهه ای نادرست و افراطی از آن را در جامعه فرهیخته ایران به نمایش می گذارد. جناب رئیس جمهور حداقل می بایست بار این توهین ها و تهمت ها را از سوی اطرافیان خود کاهش دهد تا تشکیک اذهان عمومی نسبت به سخنان شخص رئیس مانع از واقعیت پنداری آنها نشود.
منبع: دانا