نماینده رفسنجان وعده ساخت بیمارستان ۳۲۰ تختخوابی میدهد؛ در حالی که بیمارستان اصلی شهر فاقد سیتیاسکن است، بخشهای آماده تعطیل است و شهر از نبود بخشهای سوختگی، رادیوتراپی و روانپزشکی رنج میبرد.
به گزارش روراستی، در شرایطی که بیمارستان اصلی شهر رفسنجان (علیبنابیطالب (ع) ) با مشکلات زیرساختی حادی دست به گریبان است و مردم برای دریافت ابتداییترین خدمات درمانی مجبور به سفرهای طاقتفرسا به شهرهای دیگر هستند، تکرار وعدههای کلان ساخت بیمارستان جدید توسط انارکی محمدی نماینده مردم رفسنجان و انار در مجلس، برای بسیاری از شهروندان یادآور «موجسواری رسانهای» و فرار از مسئولیتپذیری در قبال حل معضلات موجود است.
بیمارستان علیبنابیطالب؛ نمادی از مدیریت ناکارآمد
بیمارستان علیبنابیطالب رفسنجان،با ساختمانی فرسوده، فاقد کوچکترین ثبات در سیستمهای گرمایش و سرمایش است. کمبودها اما به اینجا ختم نمیشود:
دستگاه سیتیاسکن این بیمارستان برای چندین ماه است که خراب است و بیماران تصادفی، اورژانسی و سرپایی ناچارند مسیر ۱۰۰ کیلومتری تا انار یا کرمان را برای این خدمت ضروری طی کنند.
دو بخش کاملشده در این بیمارستان که با هزینه خیّرین ساخته شدهاند، به دلیل نبود یک دستگاه آسانسور، نزدیک به دو سال است خاک میخورند و از چرخه خدمت خارج هستند.
نبود بخشهای تخصصی حیاتی: شهر رفسنجان با وجود داشتن فوق تخصص، فاقد بخش سوختگی است. همچنین بخش رادیوتراپی برای بیماران سرطانی و بخش بیماران مزمن روانی (کرونیک) در این شهر وجود ندارد و بیماران برای دریافت این خدمات ناگزیر به سفرهای طولانی و پرخطر به یزد یا کرمان هستند.
پرسش از استحکام و ایمنی
یک نگرانی عمده دیگر، ایمنی ساختمانهای درمانی شهر است. آیا بیمارستان علیبنابیطالب (ع)، زایشگاه نیکنفس و بیمارستان مرادی رفسنجان، گواهی ایمنی و تأییدیه نظام مهندسی را دارا هستند؟ این سؤالی است که با توجه به فرسودگی واضح بناها، پاسخ فوری و شفاف مسئولان را میطلبد.
این شرایط زمانی تلختر میشود که به شهر همجوار سیرجان که نگاه میکنیم. این شهر چهار بیمارستان (تأمین اجتماعی، نیروی دریایی، امام رضا (ع) و فاطمهالزهرا) دارد.
نکته قابل تأمل، سرعت عمل در احداث بیمارستان فاطمهالزهرا توسط مجتمع گلگهر است که همزمان با افتتاح بیمارستان امامرضا (ع)، کلنگ آن زده شد و در کمترین زمان ممکن با ۴۲ هزار متر مساحت و ۲۲ هزار متر زیر بنا در ۶ طبقه با هزینه ۲۱ هزار میلیارد ریال و با ۸۰۰ پزشک پرستار و کادر درمان به بهرهبرداری رسید.
این در حالی است که مردم رفسنجان، ۸ سال پس از اولین وعده ساخت بیمارستان ۳۲۰ تختخوابی توسط انارکی محمدی در دوره قبل، نه تنها بیمارستان جدیدی را ندیدهاند، که شاهد تشدید مشکلات بیمارستان فعلی نیز بودهاند.
اکنون و با تکرار همان وعدهها در دوره جدید، این پرسش جدی مطرح است: آیا این وعدهها چیزی جز یک «شوی رسانهای» تکراری برای انحراف افکار از مشکلات حلنشده فعلی است؟
سخن پایانی: مطالبه حق مردم، نه سکوت و شعار
واقعیت این است که با وجود چنین کمبودهای مبرم و حیاتی، شعار دادن بیفایده است. مردم رفسنجان به جای شنیدن وعدههای دور و دراز برای آینده، نیازمند مطالبهگری جدی و عملی نماینده خود برای حل فوری این مشکلات هستند:
سکوت در برابر این مشکلات و پرداختن به وعدههای آتی، نه تنها کمکی به مردم رنجدیده نمیکند، که اعتماد عمومی را فرومیبرد. وقت آن است که نماینده مردم در رفسنجان، به جای شوهای رسانهای، صدای بلند مطالبهگر مردم برای حل فوری معضلات درمانی شهر باشد.