آنچه در برنامه عصر ورزش مورد مقایسه قرار گرفت بیشتر شبیه نوشابه باز کردن رفقا برای رفیق گرمابه و البته گلستان بود!

یادداشت//
آنچه علاقمندان به فوتبال در برنامه عصر ورزش جمعه یکم آذر ماه شاهد بودند بیشتر به یک رپرتاژ اگهی شبیه بود تا تحلیل علمی و درست و درمان عملکرد باشگاه مس رفسنجان. برنامه ای که سفارشی بودن آن آنقدر مشهود بود که به صورت علنی به توجیه ناکامی های مربی کم تجربه رفسنجانی می پرداخت. واقعیت غم انگیز این است که سامره که در بهترین شرایط باشگاه، با سلام و صلوات وارد تیم مس رفسنجان شد، نتوانسته است عملکردی قابل دفاع به جای بگذارد. اجازه بدهید در همین ابتدا دیدگاه نویسنده را آشکار کنم که رفسنجانی بودن و یا نبودن یک مربی در جهان حرفه ای فوتبال امری بی معناست و تنها عملکرد مربی در زمین فارغ از هویت شناسنامه ای او مورد بررسی قرار می گیرد کما اینکه سامره با مبلغ قراردادی بسیار بالاتر از مربیان پیش از خود ، سکان نارنجی پوشان رفسنجانی را به عهده گرفته است و به دلیل رفسنجانی بودن از مبلغ قراردادش چیزی کم و کسر نشده است! این در حالی است که او این اختیار را داشته است که بر خلاف مربیان قبلی بازیکنان خود را با مبلغی بسیار بیشتر از سال قبل انتخاب کند امری که مربیان قبلی در این زمینه این اقبال را نداشته اند. سامره در شرایطی تیم را به دست گرفت که پیش از این رسانه های موثر همشهری چون هفته نامه مهرآور و دیگر هواداران از او به عنوان تنها ناجی یاد کردند و مدیر عامل باشگاه و برخی از مدیران رده بالای مس تمام قد از او حمایت کرده و می کنند. حمایتی که هرگز مربیان قبلی ازآن برخوردار نبودند. حال در این شرایط پس از کسب نتایج ضعیف ،فرافکنی،توجیه و مطالب خلاف واقع شروع شده است. ادعاهایی که متاسفانه در تریبون رسانه ملی به صورت آشکار مطرح می شود و کسی نیست که مو را از ماست بیرون بکشد. موارد خلاف واقعی که در برنامه عصر ورزش مطرح شد به شرح زیر است. اولاٌ مقایسه کارنامه نیم فصل سامره با میشوی سال قبل کمی بی انصافانه به نظر می رسد چون کم حافظه ترین هوادار فوتبال به خاطر دارد که میشو از هفته نهم پس از ناکامی های مربی وقت یعنی کلانتری عهدار تیم مس شد و اگر بخواهیم منصفانه عمل کنیم باید کارنامه میشو و سامره در سال قبل تر زمانی که میشو در ابتدای فصل با کم ترین رقم قرارداد آنهم در تند ترین انتقاد های رسانه ای عهدار تیم شد را مورد مقایسه قرار بدهیم که این کارنامه نشان می دهد میشو از هر لحاظ بالاتر از سامره قرار می گیرد و آنچه در برنامه عصر ورزش مورد مقایسه قرار گرفت بیشتر شبیه نوشابه باز کردن رفقا برای رفیق گرمابه و البته گلستان بود! نکته دیگر تلاش برنامه ساز برای دشمن تراشیدن برای سامره به منظور فرافکنی ناکامی های سامره بود. واقعیت این است که سامره در این مدت همواره با تمجید روبرو بوده است به نحوی که برخی هواداران نیک می دانند که از شدت نبودن مخالف در برخی موارد از دوست در نقش دشمن بهره برده شده است که شرح این نکته برای بعد بماند…در این مدت همواره تلاش شده است کسی از گل بالاتر به تیمی که با بودجه ای غیر قابل مقایسه با قبل بسته شده ، نگوید به نحوی که ترک دستیار اول تیم به نشانه اعتراض ،تبعید آنالیزور تیم به اراک ،اخراج پزشک تیم که همه از انتخاب های خود سامره بوده اند و هزینه بسیاری به تیم تحمیل کرده اند سرپوش گذاشته شد.
توجیه کردن با توسل به دروغ یکی دیگر از روش های ناصواب برنامه بود که نمونه آن اشاره کردن برنامه به بازی مس رفسنجان و بادران تهران بود. آنجا که گفته شد تیم ۲-۱ جلوبوده است . اولاٌ تیم ۲-۰ جلو بود و در فوتبال طرح ادعای داشتیم می بردیم که ابرو باد و مه خورشید به یاری ما نیامدند به شدت غیر علمی است و هر تیمی که در مقابل ما باخته است می تواند این ادعا را مطرح کند.
با مجموع مطالب بالا تحلیل نگارنده این است که باید تعارف را با سامره و برخی از همردیفان این مربی جوان که هنوز جوهر برخی از مدارک مربیگری اش خشک نشده است کنار بگذاریم و بدانیم اینکه تمام مدیران، مربیان ،سرپرستان و دلسوزان و خطرناک تر خود باشگاه مس رفسنجان را صرفاٌ برای بقای سامره فدا کنیم دلسوزی برای باشگاه مس نیست و راه این است که سامره بدون ادعا و با خارج شدن از هیاهوی رسانه ای به کار اصلی خود بپردازد و نقد دلسوزان را بشنود که در فوتبال حرفه ای امری طبیعی است و لازم نیست تمام منتقدان را با اقسام تهمت ها نوازش دهند و بر دهان متملقان خاک پاشیده شود. هر چند حالا دیگر آخر پاییز شده است و تعداد جوجه ها باعث سرافکندگی است و روشن است که سامره در عرصه مربیگری اسطوره نیست و باید تنها به عملکرد دوران بازی اش دلخوش باشیم و درباره دوران مربیگری اش این واقعیت را بپذیریم که هنوز خیلی جا دارد که او را یک مربی در حد تیم مس بخوانیم.

• آریا بارانی

به نقل از هفته نامه فرهنگ و هنر معاصر رفسنجان