انتظار خبر بازگشت امام خمینی (ره) بزرگترین عامل در تقویت روحیه انقلابیون بود، این خبر تمام معادلات سیاسی شاپور بختیار نخست‌وزیر و شاه را به هم زد و در مقابل نیروی فزاینده‌ای به انقلابیون بخشید و سرعت و شدت تظاهرات را بالا برد.
به گزارش روراستی، انتظار خبر بازگشت امام خمینی (ره) بزرگترین عامل در تقویت روحیه انقلابیون بود، این خبر تمام معادلات سیاسی شاپور بختیار نخست‌وزیر و شاه را به هم زد و در مقابل نیروی فزاینده‌ای به انقلابیون بخشید و سرعت و شدت تظاهرات را بالا برد.
بختیار نیز برای جلب‌نظر گروه‌های سیاسی آخرین برگ برنده خود را ارائه داد تا شاید با استفاده از آن شکافی بین مخالفان مذهبی – ملی و چپ ایجاد کند و آن نیز انحلال ساواک، آزادی زندانیان سیاسی، بازگشت دادن تبعیدیان، انحلال سازمان زنان، تعلیق روابط ایران با اسرائیل و قول پرداخت غرامت‌های گزاف به قربانیان تظاهرات ماه‌های گذشته و … را داد.
امّا این امتیازات در برابر خواست ملت بسیار ناچیز بود و نه تنها تأثیر مثبت در تثبیت قدرت وی نکرد، بلکه در تزلزل قدرت وی نقش مهمی ایفا کرد،زیرا انقلابیون با تبلیغات خود آن را به درستی به ضعف و درماندگی حکومت بختیار نسبت دادند.
در کتاب «انقلاب اسلامی در رفسنجان» که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده، درباره روزهای پایانی رژیم در شهرستان رفسنجان آمده است: هر روز مساجد شهر و روستا محل تجمع انقلابیون و سخنرانی عالمان بود، پخش خبر بازگشت امام خمینی (ره) در اوایل بهمن موج خوشحالی و امیدواری به پیروزی را در مردم دمید، امّا بختیار که دستور بستن فرودگاه‌ها را داد و بازگشت امام در تاریخ تعیین شده در پنج بهمن صورت نگرفت روز شش بهمن مغازه‌ها بار دیگر تعطیل و تظاهرات عظیمی به راه افتاد عالمان قم و تهران با صدور اعلامیه‌ای تظاهرات سراسری را پیشنهاد کردند.
در تظاهراتی که روز جمعه ۶ بهمن بیش از ۱۰۰ هزار نفر از مردم از طبقات مختلف به خیابان‌ها آمدند و برای بسته شدن فرودگاه‌ها و جلوگیری از ورود امام دست به یک راهپیمایی عظیم زدند و نماز را به سنت روزهای قبل در خیابان به جای آوردند، مردم، رهبران انقلاب، شخص امام و رژیم می‌دانست که اگر بتواند از این بحران خارج شود، امور طرف مقابل سخت خواهد شد.
از این رو انقلابیون بار دیگر به سرعت اقدامات خود افزودند، روز پنجشنبه وقتی دو نفر از زندانیان سیاسی کرمان به نام عالم‌زاده و مهرابی پس از آزادی از رفسنجان می‌گذشتند، با استقبال پرشور مردم روبه‌رو شدند و مدتی را در منزل حجـت‌الاسلام حاج شیخ عباس پورمحمدی استراحت کردند بعد راهی کرمان شدند.
روز شنبه ۷ بهمن نیز تظاهرات عظیمی انجام گرفت، مردم از صبح زود در خیابان‌ها بودند و دست به راهپیمایی می‌زدند، نماز ظهر و عصر را در مساجد و خیابان‌ها به جای آوردند و پس از نماز مغرب و عشا در مسجد جامع به سخنرانی حجـت‌الاسلام حاج شیخ محمد هاشمیان درباره کشتارهای تهران داشت گوش دادند و بعد از آن جمعیت که تعدادشان بیش از ۲۰ هزار نفر بود در شب زمستانی در حالی که دست به دست داده و پاها را به زمین می‌کوبیدند، علیه دولت بختیار شعار می‌دادند و خواهان بازگشت رهبرشان بودند.
این تظاهرات تا ساعت دو بامداد ادامه داشت، در مسجد اعلام شده بود که فردا یکشنبه ۸ بهمن به صورت دسته‌جمعی به کبوترخان خواهند رفت.
تعداد کثیری از جمعیت که تعدادشان به بیش از ۷ هزار نفر می‌رسید به سوی روستای کبوترخان در ۳۵ کیلومتری رفسنجان روانه شدند و در آنجا مأموران پاسگاه ژاندارمری را گلباران کرده و نماز ظهر و عصر را در این روستا به جای آوردند.
روز سه‌شنبه ۱۰ بهمن بیش از ۱۰ هزار نفر سوار بر اتوبوس، مینی‌بوس، کامیون و موتورسوار به سوی روستای خنامان رفته و پس از سخنرانی راهپیمایی صورت گرفت، ظاهراً این دومین سفر به این روستا بود. به نظر نگارنده مسافرت اول که در دی ماه صورت گرفت اقتدار و قدرت انقلابیون را نشان داد، این بار نوعی سفر فاتحانه بود، روز چهارشنبه ۱۱ بهمن نیز تظاهرات در روستاها و شهر برقرار بود.
همه مردم برای ورود امام در ۱۲ بهمن روزشماری می‌کردند، در روزشمار انقلاب آمده است: «پنجشنبه ۱۲ بهمن همزمان با ورود قائد عالی‌قدر انقلاب حضرت آیت‌الله العظمی امام خمینی ده‌ها هزار نفر از مردم به خیابان‌ها ریخته و به شادی و پایکوبی پرداختند، چندی نیز که طبل و دهل در دست داشتند در خیابان‌ها به راه افتادند و اتومبیل‌ها با روشن کردن چراغ‌ها و رقصاندن برف‌پاک‌کن‌ها در خیابان‌ها به راه افتادند و بوق‌زنان سرور خود را اعلام می‌کردند، مقدار زیادی نقل و شیرینی و شکلات بین مردم تقسیم شد تا مردم با کام شیرین خود در این جشن همگانی شرکت کنند.»
از آنجایی که بسیاری از خانه‌ها در شهر رفسنجان و اکثریت به اتفاق روستاها فاقد تلویزیون بودند تا صحنه‌های پرشکوه ورود رهبری را تماشا کنند که ۱۵ سال پیش در میان نیروهای امنیتی از کشور تبعید شده بودند، انقلابیون روستاها که وضع مالی خوبی داشتند اقدام به خرید تلویزیون کردند.
خدا رحمت کند مرحوم حاج سیداحمد سادات خراسانی ابوالزوجه اینجانب به عنوان جشن پیروزی انقلاب چند دستگاه تلویزیون سیاه و سفید فیلیپس به قیمت ۸۰۰ تومان خریداری به هر کدام از اقوام نزدیک اهدا کرد، قبل از انقلاب اغلب افراد مذهبی در منزل تلویزیون نداشتند به نظرم نخستین حرکت رسانه‌ای بچه حزب‌اللهی‌ها خرید تلویزیون بود.
در خود شهر نیز در بسیاری از خانواده‌های مذهبی که تلویزیون نبود، اقدام به خرید تلویزیون کردند، می‌توان ورود امام را نقطه عطفی در ورود تلویزیون به روستا دانست.
حاج علیخان حسنی از فعالان روستای کبوترخان می‌گوید:«روز ورود امام به ایران در کبوترخان تلویزیون نبود، ایشان (آقای شیخ حسین رنجبر) تلویزیونی از کرمان آوردند و داخل حسینیه گذاشتند و مردم روستا جمع شدند تا ورود امام را از تلویزیون ببینند.»
انتهای پیام/